Effects of Picroside II on Myocardial Ischemia-Reperfusion Injury in Streptozotocin-Induced Diabetic Rats

Abstract

Objective: Diabates mellitus, is a chronic metabolic disorder accompanied by an increase in oxidative stress. Ischemia-reperfusion injury is a cascade of events initiated by tissue ischemia. The cellular damage produced by reperfusion leads to an active inflammatory response. This study was performed to investigate the effect of picroside II on myocardial ischemiareperfusion injury in rats with streptozotocin-induced diabetes. Methods: Animals were equally (n:6) divided for five groups as follows; Control (C), diabetes [D], diabetes+picroside II [DP], diabetes+I/R [DIR], and diabetes+I/R+ picroside II [DIRP]. In DIR group, a left anterior descending artery branch was occluded for 60 minutes, the reperfused for 120 minutes. In DIRP group, picroside II was administrated via 10 mg/kg intraperitoneal route 30 minutes before ligating the left anterior descending artery. At the end of the study, myocardial tissues were taken for total oxidant status and total antioxidant status level determinations. Results: Total oxidant status levels were significantly higher in DIR group, when compared with C, DP, and DIRP groups (p:0.001, p:0.019, and p:0.031, respectively). Total antioxidant status levels were significantly higher in DIR group, when compared with C, DP, and DIRP groups (p:0.006, p:0.024, and p:0.007, respectively). Conclusion: These results indicate that administration of picroside II may have protective effects against I/R injury.

Amaç: Diyabetes mellitus, oksidatif stres artışının eşlik ettiği kronik metabolik bir hastalıktır. İskemi-reperfüzyon (İ/R) hasarı doku iskemisi tarafından başlatılan olayların bir kaskadıdır. Reperfüzyon sonucunda oluşan hücre hasarı inflamatuar yanıtı aktive eder. Bu çalışma, Streptozosin kaynaklı diyabeti olan ratlarda miyokard İ/R hasarı üzerine Pikrozid II’nin etkisini araştırmak amacıyla yapıldı. Yöntem: Hayvanlar, beş gruba (n=6) olacak şekilde ayrıldı; Kontrol grubu (K), Diyabet grubu [D], Diyabet + Pikrozid II grubu [DP], Diyabet + İ/R grubu [DİR] ve Diyabet + İ/R + Pikrozid II grubu [DİRP]. DİR grubunda, sol ön inen arter dalı iskemi amaçlı 60 dakika süre ile kapatılmış ardından reperfüzyon için akım sağlanarak 120 dakika beklenmiştir. DİRP grubuna sol ön inen arter dalı kapatılmadan 30 dakika önce Pikrozid II, 10 mg/kg olmak üzere intraperitoneal olarak verildi. Çalışmanın sonunda, miyokard doku örnekleri total oksidan durum ve total antioksidan durum seviyesinin ölçülmesi için alındı. Bulgular: Toplam oksidan durum seviyeleri DİR grubunda, diğer gruplarla karşılaştırıldığında (K, DP, DİRP) anlamlı yüksek bulunmuştur (sırasıyla p:0.001, p:0.019, ve p:0.031). Total antioksidan durum seviyeleri DİR grubunda, diğer gruplarla karşılaştırıldığında (K, DP, DİRP ) anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (sırasıyla p:0.006, p:0.024, ve p:0.007). Sonuç: Bu bulgular Pikrozid II’nin İ/R hasarına karşı koruyucu etkiye sahip olabileceğini göstermektedir.